Bu gün Hz.Hüseyin(r.a) efendimizin şahadeti münasebetiyle kapalı spor salonunda bir program yapıldı.Fakir, davete icabet edip gittim.Organize gayet güzeldi.Kadınlar ve erkekler ayrı ayrı yerlerdeydiler.Salon dolmuştu, ilgi büyüktü.Protokolde milletvekilleri, belediye başkanları ve müftüler birer konuşma yaptılar.

 Birlik beraberlikten bahsettiler.Buraya kadar iyi idi.Kerbela meselesine gelince müftü efendi pankartta yazılan Ahzap Suresi ve Haşr Suresini göstererek "bizim ortak noktamız bunlardır, bizimde camilerimizde Hz.Ali, Hasan, Hüseyin isimleri yazılıdır" diyerek, konuyu çokbasitten ve yüzeysel olaraktan geçiştirdi.

 Oysa kerbela olayı isimlerle, duvara yazmakla, geçiştirilecek mesele değildi.Onun temsil ettiği bir misyon vardı.Hz.Hüseyin (r.a) ruhu temsil ediyordu.Yani dürüstlük, saflık, temizlik, yiğitlik, cesaret, secaat ve güzel ahlakı üzerinde toplamıştı.

 Karşısındaki Muaviye bin Yezid ve evanesi nefsi emmareyi, sufliliği, aşağılığı, kalleşliği, ahlaksızlığı, hırsızlığı ve soysuzluğu temsil ediyordu.İkisinin arasındaki fark gece ile gündüz kadardı.

 Müftünün görevini yapmış edasıyla yerine oturması bende şok etkisi yaptı.İçimden haykırmak geldi.Kerbela iki kelimeyle geçiştirilecek kadar önemsiz miydi?Ey müftü, camilerde 360 gün çiçekten böcekten bahsediyordunuz, insanları uyutuyorsunuz, neden Peygamber(s.a.v) evlatlarını  ve onlar hakkında nazil olan hadisleri ve ayetleri söylemiyorsunuz.Maskeli baloyu bırakalım.Yüzümüzdeki maskeleri çıkartmanın zamanı gelmedi mi?

 Her yer Kerbela, her gün Aşure...

Selam ve dua ile...

Nevzat